08-05-08 Welkom Kyra!

Wat zijn die andere autobestuurders dan dom en langzaam en associaal.... maar om kwart voor 8 zijn we op het verloskwartier. Je krijgt wel bekijks zo in de lift van het ziekenhuis - dikke buik, aan het puffen en Kevin die mij letterlijk en figuurlijk steunt!

Allereerst weer aan de monitor om te zien of ik mocht blijven maar na 5 minuutjes gaf de lieve vroedvrouw al een knipoog en zei dat ik vandaag zou bevallen - zo spannend!

Op weg naar de kamer kom ik mijn dr tegen - die snapt er natuurlijk niets van! Maar hij is blij mij te zien - had toch gezegd dat het niet mang meer zou duren!

Wij worden geinstalleerd in onze kamer 223. Ik heb mijn boekjes en de afstandsbediening (heerlijk die eens voor mezelf te hebben...) en puf, en puf en puf maar.

Om 11 uur val ik steeds bijna van mijn stokje en vraag ik om een epidurale - en ben meteen high! Zie op de monitor dat ik weeen heb maar voel ze enit - echt wel grappig eigenlijk. De klok tikt door en af en toe komen ze zien hoe ik me voel en of ik opening heb maar dat duurt toch wel een beetje hoor... en het is warm in de kamer en ik lig daar zo stil beetje tv te kijken en .... zzzzz

Ja, we zijn alle twee in slaap gevallen - ze vonden ons maar een grappig stel! NOrmaal de vrouw badend in het zweet en vloekend en tierend en wij of slapend of ik met een grote smile... ik was precies in een film!

Om 4 uur heb ik 9 cm opening - en ik krijg Kevin bijna niet wakker.... maar als het mij lukt belt hij de ouders om te zeggen dat het niet lang meer zal duren.

Hier de laatste foto's van mij met dikke buik!

Om half 5 mag ik beginnen maar die epidurale heeft zo goed gewerkt dat ik heel erg weinig voel - Ja mevrouw bij uw volgende wee mag u persen - ja ok kunt u mij vertellen wanneer de wee er aan komt?

De epidurale begint uit te werken en ik steeds meer te voelen en hoor alle stemmen om mij heen, maar gelukkig die van Kevin hoor ik het beste... ik mag het hoofdje voelen om om 17:20 is ze daar eindelijk... onze Kyra !!!

Kyra Hermans, geboren 08-05-08, 17:20, 51 cm en 3480 gr

Oh wat is ze mooi! en groot! en klein tegerlijkertijd! En het is waar wat ze zeggen dat je daar van de eerste seconden al zo veel van houdt! Wat een super moment zeg.

Vanaf dat moment zit ik op een roze wolk en heb ik een glimlach op mijn geziecht. Familie word door de trotse vader gebeld en terwijl ik maar niet weg van haar kan kijken doet Kevin wat administratie en worden we langzaam naar onze kamer gebracht.

Gelukkig kwamen beide kanten van de familie heel snel om haar te bewonderen, en Milan was meteen grote broer!

Na dat de familie weg is gegaan, blijft Kevin nog eventjes bij ons. Die nacht heb ik niet veel geslapen, en alleen maar zitten te genieten van dit kleine wondertje!

07-08-2008 D-Day min 1...

Dus we gaan even terug in tijd... 7 mei 2008 gaat mama met mij mee naar het ziekenhuis voor de controle - aan de monitor liggen... 4 dagen over tijd. Na het bezoek van de gynecoloog gingen we weer naar huis... maar ik voelde mij echt niet goed... de weeen die al weken af toe kwamen kwamen vaker... en voelde mij zo moe en misselijk.

Een broodje halen en nog even de blokker in... en ik maar puffen.... Nee mama het gaat wel... nee mama het gaat echt wel... Ja mam laten we maar naar huis gaan... Nog met de verkoopster zitten lachen "oh mevrouw u gaat toch niet hier bevallen?" Als nederlandse krijg ik dan sponsoring? Nee hoor, ben over tijd maar ze zal pas het weekend komen heeft de dr gezegd...

En als ik het echt niet meer trek dan mocht ik bellen en donderdag avond naar het ziekenhuis om het vrijdag te laten inleiden. Maar nee mijnheer de Dr.... ik hou het wel uit tot het komt - NOT!

's Middags gaatKevin nog even naar de winkel, want staan gaat een beetje moeilijk. Milan komt gezellig voor de week en terwijl Kevin met wat vrienden wat gaat drinken komt Catherine mij gezelschap houden... de zoveelste avond dat ze op mij komt babysitten! (nogmaals bedankt voor al die gezellige avonden thuis!) Mijn weeen komen sterket en vaker, maar ja, heb dat al zo vaak gehad en we zouden donderdag onze keuken uitkiezen en dat wou ik niet missen.

Even een "grappige" foto van mijn voeten - iemand mijn enkels gezien?

Ik bel Kevin om toch maar naar huis te komen - terwijl hij mij er van probeert te overtuigen dat we de afspraak kunnen verzetten voor de keuken te keizen, maak ik de deal om na die afpsraak maar meteen naar het ziekenhuis te gaan...

Ik probeer boven wat te liggen en lig met zaklamp, babyphone en gsm naast me, de weeen weg te puffen, zo zacht mogelijk om Milan niet wakker te maken. En Kevin, die wacht aan het houden was beneden bel ik steeds om mij te helpen trap op en af te gaan (ik mocht niet alleen...).

Vanaf 5 uur komen ze echt wel regelmatig om de 6 minuten, en terwijl KEvin de slaap al had opgegeven en maar de krant zo vreog aan eht lezen was, besloot ik om 6 uur dat we toch maar langzaam naar het ziekhuis moeten gaan...
Dus - ouders bellen, meter bellen om te zeggen dat we Milan brengen, tas sophie pakken, tas milan pakken en maar weeen wegpuffen.... Milan wakker maken en auto vol laden.

Oh wat ik het een zalig weertje denk ik nog! In de auto de creche bellen om te zeggen dat Milan niet komt omdat we naar het ziekenhuis aan het rijden zijn - en ik zwaai Milan en meter uit terwijk ik een zware wee wegpuf....

online....

Jaja ik ben terug online - een beetje geduld en ik zal alles bijwerken. Bijna twee weken voor de geboorte hadden virussen halt gehouden in onze computer, en nu hebben we die terug maar is hij heeeeeel erg traag - maar een neiuwe is besteld en op komst! Kennelijk zo snel dat het een vliegtuig is!

Fysiek moest ik er een beetje aan geloven de laatste paar dagen, maar alles is met medicijntjes op rust aan het komen en ik kan weer zitten en dus ook weer aan de computer wat werken. ;-)

Bijna al mijn fotos zijn nu georderd op de computer, nu de andere nog er bij doen van Opa en Oma en ik kan mooie reportages maken.
Watch this space de komende dagen!

Liefs van ons 4tjes

Zomers weekendje

Terwijl ik telkens denk, ja nu begint het, zit het babytje nog veel te lekker in de buik van mama... Zoals jullie kunnen zien is het een redelijke buik geworden! Dus ik moet geduld hebben.... het ene moment toch gemakkelijker dan het andere!

Ik sta nu ook veel "steviger" op mijn benen aangezien mijn voeten soms echt opzwellen tot olifanten poten... ben altijd heel blij geweest met ijn smalle voetjes en enkels, maar wat ik nu soms heb - lijken wel varkenspoten! hihi Ach gelukkig is het weer meestal nog dat je sokken en gemakkelijke schoenen kan dragen!

Kevin probeert mij er steeds van te overtuigen dat het wel weer normaal gaat worden - ik hou hem daaraan!

Zoals ik al heb verteld hebben we veel tijd in Overijse gezeten dit weekend, lekker in het zonnetje.

Wie houdt wie bezig... "Opa shotten" en natuurlijk visjes voeren.

Een van de leukste dingen dit weekend was dat ik met Tante Oola heb gesproken.

Toch bizar om dat te denken dat die in Indonesie zitten! Was echt heel leuk om mijn zusje nog even te horen voor de bevalling. Zo zijn ze er in iedere geval in onze gedachte heel erg bij! Wij weten dat ze meeleven en veel aan ons denken en dat doet deugd. Joost was op reis maar die spreek ik snel weer.

Trouwens, Oom Jan had nog een leuk idee voor jullie/ons - als we nu de webcam in de woonkamer zetten, dan kunnen jullie cyberzitten! Dus kunnen Kevin en ik lekker uitgaan en kunnen jullie op de kids passen.... en jullie bellen wel als er iets is! Met dat tijdsverschil is dat toch perfect???

Milan had het helemaal gevonden, en zat aan zijn eigen tafeltje en stoeltje met van alles nog te spelen. Het leukste voor hem was chipjes klein maken, in een bekertje doen en dan met een lepel eten... Was zo schattig om te zien!

39 weken...

Ik kan echt niet geloven dat het al 39 weken is. Wat ik wel kan geloven is dat het voor elk moment is... en dat hoop ik toch wel een beetje ook.

Gisteren een zalig dagje buiten gehad. Het weer was op zn zomers en ben met Milan in het bos gaan wandelen en daarna heerlijk in OVerijse in de tuin gezeten, terwijl Milan daar lekker buiten kon spelen. Hier lukt dat nu niet want niets is afgesloten, dus het was zalig. Zo kon hij Opa en Oma ook mooi bezig houden!

Woensdag tekenen wij voor ons nieuwe huis in Opwijk. Dit huis in Buggenhout is verkocht en per 1 september zijn wij hier weg. Tot dan nog even in de iets wat moeilijke situatie leven maar het wordt toch zomer dus wij trekken het ons niet meer zo aan.

Ons nieuwe huis is in een verkaveling, een nieuwe wijk (of een nieuw wijkje moet ik zeggen) in het centrum van Opwijk. De kindjes spelen op straat, er komt een speelpleintje en veel jonge gezinnen. Het zal dus wel gezellig worden als we horen wat ze al allemaal daar in de straat doen! (jenever standje rond kerstmis... straat BBQ's....)

Onze garage staat dus niet aan het huis maar achter de tuin. Zon de hele dag in de tuin - we hebben er zoveel zin in om daar te gaan wonen!

Voor Kevin is het denk ik 1 minuut op de fiets naar zijn werk... Aangezien hij om half 7 begint is het toch wel fijn voor hem. Dus met de kids doe ik de ochtend shift en hij de middag shift. Of zo denken wij dat nu te doen natuurlijk!

Het huis staat er al en is wind dicht - we zijn al tegels en de badkamer gaan uitkiezen en moeten nu "alleen" nog de keuken kiezen. Moeten maar even zien of dat voor de bevalling nog gaat lukken!

Even 3 weekjes terug... fotoshoot!

Op 35 weken heb ik Kevin kunnen overhalen om een echte fotoshoot te doen. Echt super, alleen de styliste en make-up artist zou de kers op de taart geweest zijn, maar ik was die ochtend naar de kapper geweest en had een tas met kleren mee op te kunnen kiezen samen met Ria de fotograaf. En zo naturel is eigenlijk wel heel erg mooi geworden!

Keuze was eigenlijk snel gemaakt. Heb echt wel een hele mooie zwangere buik, en die 15 kilotjes zijn echt alleen daar gericht - zalig! (Ook al voelen mijn voeten en enkels nu toch als olifanten poten hoor - en zien er ook zo uit... gelukkig dat het nog geen korte broek weer is hihi) Is toch wel leuk als een fotograaf zegt dat ze bij de meeste zwangere vrouwen moet vragen om ook de buik te fotograferen met kleren erover aan... **trots trots**

Was wel super om te doen! Milan eerst heel schuchter, en de vele kusjes die hij normaal aan de buik geeft was nog erg grappig om die op de plaat te krijgen. Hij was zo snel weer weg, maar uiteindelijk met de fantastiche timing van Ria is het gelukt.

Gelukkig voelde ik me ook goed die dag, want als ik nu soms in de spiegel kijk moet ik er niet aan denken om me te laten fotograferen!

Hier de kiekjes!

Van nachtbraker tot dagwaker

Zoals ik gisteren zei soms tot 3 uur 's nachts wakker te liggen, had ik nu het omgekeerde - zalig om half 12 in slaap gevallen en om 4 uur klaar en klaar wakker. Wel heel erg moe - kan het moeilijk uitleggen. Draaien gaat een beetje moeilijk (wat heet een beetje....), dus na een uur voor me uit te staren in het donker maar opgestaan, en om de krampjes in mijn buik iets te verminderen, maar lekker in bad gegaan. Radio aan en maar niet denken aan hoe laat het eigenlijk wel niet is. Baby die toch al goed wakker was had nu helemaal een feestje - soms echt spijtig dat andere dat niet kunnen zien, dat die buik zo kan bewegen, Alien is er niets bij!

Kevin wist niet wat hij zag net - een compleet schone (vlaamse én hollandse schoon ;-) en heel erg wakkere Sophie.... hij heeft ook wel anders gezien 's ochtends!

Misschien is het juist wel goed, normale mensen slapen 's nachts en als de baby eenmaal geboren is is die dan vaak wakker - misschien is mijn ritme nu zo weg dat de kleine nu 's nachts meteen slaapt????

Of heb ik weer veel te veel tijd om na te denken.....

Babyinboedel en zwangerschapsverloffen....

Zwangerschapsverloffen - zalig woord vind ik dat! En dat doe ik nu. Slapen 's nachts lukt niet echt (of zeg maar meestal helemaal niet) en liggen wij (want baby is duidelijk aanwezig dan) zoals gisterenavond tot 3 uur wakker.... Met digitale tv veel dingen opnemen en die 's nachts maar zien. Dan overdag maar een beetje slapen als het nodig is, en ondertussen veel administratie....

Wat er allemaal bij komt kijken! Onze geboortelijst ligt al heel lang bij Paradisio in Aalst, een zalige winkel die Oma ook al heeft gevonden. Opa er toch maar niet mee naartoe nemen want die zou de winkel leegkopen denk ik! En Oma en ik hebben het daar al zo "moeilijk"

Maar ja waar was ik, van Opa en Oma en van Oma Tineke al een en ander gekregen van de lijst, en een en ander staat al klaar. Onze super kinderwagen en maxi cosi (die kleine heeft nu al nood aan een cabrio....) en een heel reisbed-matras-donsdeken-dekbek-hoes ensemble.

Omdat we van Milan natuurlijk al een en ander hebben, is dit een mooie aanvulling op ons huishouden, en is dit dus het begin van de babyinboedel!

Onze trots is uiteindelijk de mooie wieg waar ik het al eerder over had, waar Oom Joost en ikke zelf in gelegen hebben. Een beetje gepimpt door Oma (Pimp my wieg) en die staat nu al heel trots te staan in de huiskamer. Als we aan Milan vragen waar het bedje van de baby is, of waar de baby gaat slapen rent hij al naar de wieg en kijkt er al even in... nee nee die is er nog niet! Wel zijn wij overtuigd dat het een trotse grote broer gaat zijn!

Oma heel erg bedankt voor de vele uurtjes die erin gekropen zijn en het fantastische resultaat!

Nadat ik zondag dacht dat het misschien toch aan het beginnen was, want alles wat je voelt ga je er aan denken, heb ik toch maar mijn tas voor het ziekenhuis gepakt.... Met kleren voor mij en al wat kleertjes voor de baby staan wij gereed te vertrekken... Behalve dat onze stoep al anderhalve week open ligt en wij dus een auto op de oprit hebben staan waardoor ik een beetje binnengesloten zit. Ach, dat zal allemaal wel goed komen. Zo lang mijn water maar niet in de supermarkt breekt....

37 weken.... en 3 dagen!

Jaja, ongelofelijk maar waar, wij zijn ondertussen 37 weken zwanger. Het babytje (Peetoom Joost wil het geslacht nog niet weten dus we houden het voor hem nog een verassing...) is ondertussen 3319 gram... ligt al helemaal goed en is beginnen in te dalen - zal niet meer stuit gaan liggen! Dat is al een zorg minder.

Hier het bewijs - andere echo's zie je nu niet veel meer op. Hier snap ik (heel persoonlijk) ook niet veel van, maar het gewicht staat rechts onder de stippellijn.

Oma was meegegaan omdat Kevin moest werken, en ik vond het fantastisch om dit met haar te delen. Het is in groei toe, twee weken "voor op schema", maar dat wil niet zeggen dat het twee weken vroeger geboren gaat worden. Ze verwachten nog altijd 3700 bij de geboorte, maar dat is natuurlijk altijd wel gissen.... denk dat mijn eerste woord in het ziekenhuis "epidurale" gaat zijn!

Het grappige was wat de dokter zei over het hoofdje... "ah wat zie ik hier, normaal is het hoofdje zoals een rugbybal, maar dit hoofdje is zo rond als een voetbal" en waarom verbaast mij dit niet???? Ik denk dat Kevin weer droomt dat het eerste woordje BAL gaat worden, toch droom ik al stiekem om mama genoemd te worden.

De eerste keer dat het zwart op wit stond was bij het kiezen van het geboortekaartje en het suiker... op de bestelbon stond naast mijn gsm nummer "mama" - een onverwacht emotioneel moment dat ik toch niet zo snel vergeet! Dat Kevin Papa is is normaal, en zie er ontzettend naar uit dat ik nu ook mama zal zijn! (En ja Kevin ik weet dat het nog een tijdje gaat duren voordat "het" zal praten....)

Ondertussen voel ik me toch wel een beetje een hangbuikvarkentje...., die loopt als een eend en soms als een pinguin (of pingping zoals Milan zegt). Het is nog altijd alleen mijn buik maar schrik toch af en toe als ik in de spiegel kijk hoor!

Net gemeten en ook al is het een heel deel gezakt

de omtrek is zo'n 106 cm - ben tonnetje rond! hihi

Milan is net weer zijn weekje bij ons geweest. Wat is het toch een schat. Een donderstraal die nu begint te beseffen dat hij een mening heeft (nee.... nee... nee.... en dan toch doen....) en het nieuwste is neus optrekken en "niet lekker".

Verder gaat zijn woordenschat met de dag omhoog.

"Bowie (van Pishie nu af en toe Bowie) tikketik voorlezen... " zalig!

(tikketik is dikkie dik... hihi) Wel super leuk dat hij nu echt aan het luisteren is als je voorleest en vreemde namen van poezen zoals Poes Muis en Piewie beter snapt dan zijn papa ("wat is dat nu voor een stomme naam......") tja ik heb het niet geschreven. Maar Milan geniet duidelijk van zijn boekjes. En wij genieten zalig mee!

Eindelijk weer eens online....

Ja, EINDELIJK weer eens online. Het is een vreemde maand geweest, de ene verjaardag na de andere, dan mijn computer die door spyware aangevallen was (erg fijn...) en dan ikke die toch een beetje ziekjes is geweest... maar ben nu terug en zal vandaag proberen alles eens op een rijtje te zetten!

Opwijkse Carnaval 16 maart

Ja, nu heel erg te laat maar ben de laatste dagen bezig geweest een filmpje op de blog te zetten, waar het na ik weet niet hoeveel uur (ja uur) er staat dat het niet lukt.... en bedankt. HEt is allemaal een beetjeveranderd op de site van hoe je dat moet doen ook.

Heb zoveel leuke reacties gekregen van het filmpje van Milan in bad dat ik zijn spontaniteit weer eens wou tonen (trots trots). Maar we houden het voorlopig bij fotos.... (ondertussen zijn we een uur later en werkt het dus wel....)

Dus terug naar Carnaval in Opwijk. Voor de niet-vlamingen is er hier zowat om de zoveel weken ergens wel een Carnaval, handig uitgewerkt zodat die niet echt samen vallen en je dus vaak je kostuum kan aandoen of steeds weer iets anders. (Dan komt het kermis seizoen, en gaan in al diezelfde plaatsen kermissen staan, altijd iets te doen hier, zalig!!!)

Eerst was mijn schoonfamilie komen lunchen, en hadden een heerlijk vispannetje meegenomen.

Zo hebben we Milan zijn verjaardag maar nog eens gevierd: (eigenwijze Sophie: toch nog proberen er een filmpje op te zetten... Milan met Titi van het goede leven genietend!

En het lukt!

Hier nog een een foto van Milan, Titi en Meme. Met lekkere (super zoete) kinder champagne:

Titi had voor Milan een super kostuum gekocht en samen met Papa die in het begin toch wel hééél eng was als jaren 70 man (Soul Glo) zijn we naar Opwijk vertrokken. We hadden met een groep vrienden afgesproken en lieve Chiara had een Mega Mindy masker voor me meegenomen!!!! Dus kon ik toch nog het gevoel heggen "dat ik Mega Mindy ben, die je aan de hemel ziet".Nog heel erg bedankt daarvoor!

Het begon met de reklamestoet, waar er alleen maar snoep wordt gegooid naar de "kinderen". Milan deed heel goed mee en alle snoepjes gingen in de plastic zak... behalve de lolly's die hij had ontdekt.... dat is leuk.... je kan het snoepje in en uit je mond doen, en gewoon vast houden met een stokje! Je kan Elke hier aan het werk zien met Anke.

Milan en Anke, de mooie prinses van de dag, genoten daarna van de muziek en van de confetti natuurlijk, waarvan Titi en Meme heel slim een zakje hadden meegenomen. Heel af en toe was Milan een beetje bang van het geluid van bv trommels ofzo, maar als er muziek was stond hij te dansen en te jumpen!

Nadat we Mario hadden gezien die meeliep in de stoet, en het toch een beetje begon te regenen, zijn we terug vertrokken. Milan zalig bij Pepe op de arm onder de paraplu.

Terwijl Milan met Meme, Pepe en Titi naar huis ging, hebben wij nog van de Carnaval kunnen genieten. Toch vreemd als je heel nuchter bent! Ik ben op tijd naar huis gegaan en heb Kevin zalig met de mannen nog laten genieten, terwijl ik al in dromenland de boeven aan het vangen was.