37 weken.... en 3 dagen!

Jaja, ongelofelijk maar waar, wij zijn ondertussen 37 weken zwanger. Het babytje (Peetoom Joost wil het geslacht nog niet weten dus we houden het voor hem nog een verassing...) is ondertussen 3319 gram... ligt al helemaal goed en is beginnen in te dalen - zal niet meer stuit gaan liggen! Dat is al een zorg minder.

Hier het bewijs - andere echo's zie je nu niet veel meer op. Hier snap ik (heel persoonlijk) ook niet veel van, maar het gewicht staat rechts onder de stippellijn.

Oma was meegegaan omdat Kevin moest werken, en ik vond het fantastisch om dit met haar te delen. Het is in groei toe, twee weken "voor op schema", maar dat wil niet zeggen dat het twee weken vroeger geboren gaat worden. Ze verwachten nog altijd 3700 bij de geboorte, maar dat is natuurlijk altijd wel gissen.... denk dat mijn eerste woord in het ziekenhuis "epidurale" gaat zijn!

Het grappige was wat de dokter zei over het hoofdje... "ah wat zie ik hier, normaal is het hoofdje zoals een rugbybal, maar dit hoofdje is zo rond als een voetbal" en waarom verbaast mij dit niet???? Ik denk dat Kevin weer droomt dat het eerste woordje BAL gaat worden, toch droom ik al stiekem om mama genoemd te worden.

De eerste keer dat het zwart op wit stond was bij het kiezen van het geboortekaartje en het suiker... op de bestelbon stond naast mijn gsm nummer "mama" - een onverwacht emotioneel moment dat ik toch niet zo snel vergeet! Dat Kevin Papa is is normaal, en zie er ontzettend naar uit dat ik nu ook mama zal zijn! (En ja Kevin ik weet dat het nog een tijdje gaat duren voordat "het" zal praten....)

Ondertussen voel ik me toch wel een beetje een hangbuikvarkentje...., die loopt als een eend en soms als een pinguin (of pingping zoals Milan zegt). Het is nog altijd alleen mijn buik maar schrik toch af en toe als ik in de spiegel kijk hoor!

Net gemeten en ook al is het een heel deel gezakt

de omtrek is zo'n 106 cm - ben tonnetje rond! hihi

Milan is net weer zijn weekje bij ons geweest. Wat is het toch een schat. Een donderstraal die nu begint te beseffen dat hij een mening heeft (nee.... nee... nee.... en dan toch doen....) en het nieuwste is neus optrekken en "niet lekker".

Verder gaat zijn woordenschat met de dag omhoog.

"Bowie (van Pishie nu af en toe Bowie) tikketik voorlezen... " zalig!

(tikketik is dikkie dik... hihi) Wel super leuk dat hij nu echt aan het luisteren is als je voorleest en vreemde namen van poezen zoals Poes Muis en Piewie beter snapt dan zijn papa ("wat is dat nu voor een stomme naam......") tja ik heb het niet geschreven. Maar Milan geniet duidelijk van zijn boekjes. En wij genieten zalig mee!