Lieve Oom Joost en Tante Oola - Feestje Milan deel 1

Lieve Oom Joost en Tante Oola,

Mijn grote broer Milan is al 3 jaar geworden! Aangezien hij niet bij ons was hebben we een week ervoor zijn verjaardag gevierd met de familie. Mama en papa hadden de hele woonkamer versierd met slingers en ballonnen, er was taart en de twee families waren er: Opa, Oma, Meme, Pepe, Meter, Titi en Kevin. Milan vond dat maar heel grappig dat er nog een Kevin was!
Het was heel gezellig. Milan heeft wel veel kadotjes gekregen! Eerst al zijn slaapkamer, hij heeft nu een mooi bed, nachtkastje, kast en commode, en papa heeft meteen al voetbal sjaals en shirtjes van anderlecht aan de muur gehangen. Hij moet nu alleen nog al die andere shirtjes ophangen, is ondertussen een grote collectie geworden!
Hij heeft ook nog veel meer gekregen.

's Ochtends was het heel hard aan het regenen, en we moesten nog even naar de winkel, maar 's middags was het zonnetje er, ook al stond er veel wind en was het een beetje koud.

Ik heb er alleen niet veel van gemerkt... vanaf de dag ervoor kon ik kruipen, maar had ik ook koorts, en ik heb bijna de hele zondag in bed gelegen met koorts.
Mama is maandag maar met mij naar Dr Bruno geweest in het ziekenhuis. Ik had al weer een dubbele oorontsteking. Dus moet ik terug een drankje drinken 3x per dag maar dat is wel zo lekker! Als mama het potje pakt begin in mijn lippen al af te likken en ik ben altijd wel boos als het lepeltje op is...

Mama is deze maandag ook weer naar Dr Bruno geweest met mij. Ik wist nog dat hij mij wat pijn had gedaan want toen ik moest liggen keek ik hem aan en moest ik toch een beetje huilen. En daarna keek ik hem heel boos aan. Ik kan dat wel goed boos kijken. Wenkbrauwen naar beneden en lipjes getuit, en vaak blaas ik dan ook nog! Maar daarna was ik weer aan het tetteren hoor, was het snel vergeten. 1 oor was goed alleen in de andere zat nog een beetje een ontsteking, dus moet ik (jippie) nog tot en met vrijdag dat lekekre drankje drinken, of camimentjes zoals milan zegt (medicamentjes).

Mijn grote broer is sinds gisteren weer bij ons, en leuk dat ik dat vind.... heel hard lachen, om alles wat hij doet. Hoe zotter en wilder Milan doet, hoe leuker ik dat vind! Hij speelt al wel heel lief met mij. Rolt een bal naar mij en vraagt of ik dat dan terug rol naar hem. Maar dat spelletje kan ik nog niet zo goed. De bal dan in mijn mond stoppen is ook leuk! Maar Milan heeft veel geduld hoor met mij. Hij vind het ook grappig dat ik nu kan kruipen.

Kruipen is echt wel leuk hoor! Ik klaag soms als ik vergeten ben dat ik toch ergens naartoe kan, en kruipe de hele kamer rond, en zoek kleine dingetjes op de grond die ik in mijn mond kan stoppen. alles wat op een kruimel lijkt is goed. Ook aarde vind ik wel lekker. Ik kruip ergens naartoe, en met mijn vingertje stop ik het in mijn mond. Oma zegt altijd dat Mama dat vroeger ook zo deed. De Playstation trekt mij ook zo aan, en al een paar keer heb ik daar aan getrokken en die op mijn hand gekregen, maar ik kan eht niet laten! Ook de koffie-tafel is leuk. Precies mijn hoogte om blaadjes eruit te pakken of stiekem toch die afstandsbediening te pakken. Ik kan het alleen nog niet stiekem doe want als ik het beet heb lach ik heel blij en hard en dan horen ze mij. Als ze het dan afpakken wordt ik wel heel boos. Maar ik vergeet snel en als ik Beau zie (de poes) dan kruip ik daar heel hard lachend achter. Ik denk dat Beau het ook heel leuk vindt want die loopt altijd heel hard weg!

Ik vond het ook heel leuk om voor de webcam te kruipen en te eten. En leuk dat ik zo populair was in Bangkok en ook in Bogor! Milan is bij Tante oola ook nog even op de webcam gekomen en met haar heeft hij zelfs kunnen praten en zwaaien. Hij vroeg meteen of oon oost met de brommer was gaan werken.

Ik zal eens vragen aan mama om weer wat fotos op de computer te zetten zodat ik die bij deze verhalen kan zetten.

Nog twee nachtjes slapen en Milan heeft weer een feestje, met alle kindjes uit onze wijk. Ik zal er daarna nog over schrijven.

Heb ik al gezegd dat ik al 10 maanden ben?

een hele dikke kus,

Ook van mijn grote broer en mijn papa en mama
xxx

Mijn eerste brief aan Oom Oost en Tante Oola

Dag lieve allebei!

Ik ben ondertussen al 9 maanden... Ben nogsteeds lief en lach nog heel veel, maar heb toch ook wel een sterk karaktertje hoor - met mijn J-Lo billen probeer ik ook af en toe haar Diva gedrag, maar dat vinden papa en mama niet zo leuk. Mijn broer wel, die gilt net zo hard mee en dan lachen we samen.

Mama heeft veel met mijn ge-oefend, en ik kan al papa (na)zeggen! Klinkt soms meer aan aahpah... of baba, maar ik zeg het wel met veel overtuiging! Mama is één keer gezegd maar klonk meer als Nana, dus die tellen we nog niet mee. Hallo Beau probeer ik ook al te zeggen, (ze moeten wel heeeeel goed luisteren) en ik zwaai alsof ik niets anders kan hihi. Echt al met mijn polsje draai ik en zwaai ik naar alles en iedereen, zelfs de muur vind ik zo lief dat ik er naar zwaai. De dokter hd nog nooit iemand zo jong al zo mooi zien zwaaien. Dus die dijen zijn dan al minder erg.
Oma en mama hebben het gefilmd, en mama moet het alleen nog eens overnemen en op facebook zetten, kunnen jullie het dan wel zien?
Ik kan soms ook Opa nazeggen, of dat denkt mama....

Kruipen lukt nog niet echt, maar schuiven (op elke mogelijk manier) en op de buik naar achteren lukt wel hoor! Maar als ik dan met mijn beentjes onder de kast vast kom te zitten wordt ik wel een beetje boos. Ik kan ook al een beetje staan, tegen een lage tafel of of op de bank hou ik me goed vast en vind ik het zelfs heel leuk! Mama vindt wel dat ik dan beetje obesitas knieen heb, maar met een broek aan zie je dat niet. Gisteren probeerde ik zelfs omhoog te klimmen en mezelf op te trekken aan een lage tafel! Mijn handjes waren helemaal wit van het te proberen.

Ik ben eergisteren nog naar de kinderarts geweest. Wel een leuke. Ik was niet moeilijk en keek hem maar met mijn grote ogen aan. Ik ben al wel 8.9 kilo, ben 69.5 cm en mijn hoofdje is 44.5 cm. De dokter heeft in mijn boekje 8.8 kilo geschreven, want in gewicht en hoofdomtrek zit ik boven het gemiddelde, maar in lengte er onder... de dokter zei dat ik meer in de breedte groei dan in de lengte... ben echt Chubby. Maar de dokter zei wel tegen mama dat ze geen zorgen hoefde te maken, en dat ik het gauw zal verliezen als ik begin rond te lopen.

Ik wil alles pakken en in mijn mond steken. Het leukste en daar doe ik ALLES voor om te pakken is de afstandsbediening, en ik snap ook al een beetje dat het iets doet met dat grote scherm dat beweegt... ik druk op de knopjes en kijk of er iets veranderd. GSMs zijn ook leuk. Verder stop ik alles in mijn mond. Als ik een kruimeltje zie dan pak ik dat met mijn vinger en stop het meteen in mijn mond... mmm lekker! Toch geod dat we nu een hulp hebben en er een stuk minder kruimels liggen!

Mijn broer is gisteren weer bij ons gekomen. Hij was erg vrolijk. Had een piraten hoed gemaakt en een t-shirt voor het carnavalsfeest morgen op school. Wij mogen ons ook verkleden op de creche, maar mama weet nog niet of ze dat vietnamees costuum aan doet of het vietnamees mrs clause outfit. Ik vind alles goed. Zo lang ik maar eten heb, kan spelen en slapen. In mijn mooie kamer slaap ik wel goed, en zwaai ik altijd voordat ik ga slapen en als ik wakker wordt de wereld toe. De buren zullen misschien denken dat we een beetje gek zijn en dat zijn we ook.

Milan krijgt nu ook een mooie "kinderkamer". Opa en Oma, en Meme en Pepe hebben samen een hele mooie kast, bed, nachtkasje en commode besteld voor zijn verjaardag. Kan mama zijn kleertjes een mooi plaatsje geven.

Mijn broer spreekt wel veel over jullie. Wil atijd de foto's zien van kerst op facebook en ook van de vakantie. Kent ook jullie letters, en die van Oma Tineke ook. Alle letters zijn nu: M, P, S, K, O, W, T, J, en C.

De volgende keer als jullie weer hier zijn mag ik gedoopt worden. Omdat het altijd moeilijk zal zijn gaat mama regelen dat het een privé doop thuis is. Kennelijk kan dat ook. Hoeft mama zich ook niet te schamen dat ze geen flauw idee heeft wat ze moet doen en zeggen, en ik denk dat jij Oom Joost dat ook gaat hebben.

Papa is van werk aan het veranderen. Hij was niet zo gelukkig en gaat nu net als Pepe zijn eigen koeriersdienst beginnen. Dus als zelfstandige. Hij is al weer helemaal blij en heeft veel energie. Hij lacht weer veel en nu is het gemakkelijk dat papa ook ons kan brengen 's morgens. Zeker Milan naar school doen, dan hoeft hij niet zo vroeg dat als mama hem brengt. Mama rijdt langs de creche dus die brengt mij. Ik lach heel veel als ik daar aankom.

Mama gaat nu weer wat werken, maar dacht eindelijk weer eens een update te doen. Zou het eignelijk op de blog moeten doen, misschien een idee... brieven aan Oom Joost en Tante Oola...

Een hele dikke natte kus van jullie petekindje...
en natuurlijk van mijn grote broer, mijn papa en mijn mama
Kyra xxx

08-05-08 Welkom Kyra!

Wat zijn die andere autobestuurders dan dom en langzaam en associaal.... maar om kwart voor 8 zijn we op het verloskwartier. Je krijgt wel bekijks zo in de lift van het ziekenhuis - dikke buik, aan het puffen en Kevin die mij letterlijk en figuurlijk steunt!

Allereerst weer aan de monitor om te zien of ik mocht blijven maar na 5 minuutjes gaf de lieve vroedvrouw al een knipoog en zei dat ik vandaag zou bevallen - zo spannend!

Op weg naar de kamer kom ik mijn dr tegen - die snapt er natuurlijk niets van! Maar hij is blij mij te zien - had toch gezegd dat het niet mang meer zou duren!

Wij worden geinstalleerd in onze kamer 223. Ik heb mijn boekjes en de afstandsbediening (heerlijk die eens voor mezelf te hebben...) en puf, en puf en puf maar.

Om 11 uur val ik steeds bijna van mijn stokje en vraag ik om een epidurale - en ben meteen high! Zie op de monitor dat ik weeen heb maar voel ze enit - echt wel grappig eigenlijk. De klok tikt door en af en toe komen ze zien hoe ik me voel en of ik opening heb maar dat duurt toch wel een beetje hoor... en het is warm in de kamer en ik lig daar zo stil beetje tv te kijken en .... zzzzz

Ja, we zijn alle twee in slaap gevallen - ze vonden ons maar een grappig stel! NOrmaal de vrouw badend in het zweet en vloekend en tierend en wij of slapend of ik met een grote smile... ik was precies in een film!

Om 4 uur heb ik 9 cm opening - en ik krijg Kevin bijna niet wakker.... maar als het mij lukt belt hij de ouders om te zeggen dat het niet lang meer zal duren.

Hier de laatste foto's van mij met dikke buik!

Om half 5 mag ik beginnen maar die epidurale heeft zo goed gewerkt dat ik heel erg weinig voel - Ja mevrouw bij uw volgende wee mag u persen - ja ok kunt u mij vertellen wanneer de wee er aan komt?

De epidurale begint uit te werken en ik steeds meer te voelen en hoor alle stemmen om mij heen, maar gelukkig die van Kevin hoor ik het beste... ik mag het hoofdje voelen om om 17:20 is ze daar eindelijk... onze Kyra !!!

Kyra Hermans, geboren 08-05-08, 17:20, 51 cm en 3480 gr

Oh wat is ze mooi! en groot! en klein tegerlijkertijd! En het is waar wat ze zeggen dat je daar van de eerste seconden al zo veel van houdt! Wat een super moment zeg.

Vanaf dat moment zit ik op een roze wolk en heb ik een glimlach op mijn geziecht. Familie word door de trotse vader gebeld en terwijl ik maar niet weg van haar kan kijken doet Kevin wat administratie en worden we langzaam naar onze kamer gebracht.

Gelukkig kwamen beide kanten van de familie heel snel om haar te bewonderen, en Milan was meteen grote broer!

Na dat de familie weg is gegaan, blijft Kevin nog eventjes bij ons. Die nacht heb ik niet veel geslapen, en alleen maar zitten te genieten van dit kleine wondertje!

07-08-2008 D-Day min 1...

Dus we gaan even terug in tijd... 7 mei 2008 gaat mama met mij mee naar het ziekenhuis voor de controle - aan de monitor liggen... 4 dagen over tijd. Na het bezoek van de gynecoloog gingen we weer naar huis... maar ik voelde mij echt niet goed... de weeen die al weken af toe kwamen kwamen vaker... en voelde mij zo moe en misselijk.

Een broodje halen en nog even de blokker in... en ik maar puffen.... Nee mama het gaat wel... nee mama het gaat echt wel... Ja mam laten we maar naar huis gaan... Nog met de verkoopster zitten lachen "oh mevrouw u gaat toch niet hier bevallen?" Als nederlandse krijg ik dan sponsoring? Nee hoor, ben over tijd maar ze zal pas het weekend komen heeft de dr gezegd...

En als ik het echt niet meer trek dan mocht ik bellen en donderdag avond naar het ziekenhuis om het vrijdag te laten inleiden. Maar nee mijnheer de Dr.... ik hou het wel uit tot het komt - NOT!

's Middags gaatKevin nog even naar de winkel, want staan gaat een beetje moeilijk. Milan komt gezellig voor de week en terwijl Kevin met wat vrienden wat gaat drinken komt Catherine mij gezelschap houden... de zoveelste avond dat ze op mij komt babysitten! (nogmaals bedankt voor al die gezellige avonden thuis!) Mijn weeen komen sterket en vaker, maar ja, heb dat al zo vaak gehad en we zouden donderdag onze keuken uitkiezen en dat wou ik niet missen.

Even een "grappige" foto van mijn voeten - iemand mijn enkels gezien?

Ik bel Kevin om toch maar naar huis te komen - terwijl hij mij er van probeert te overtuigen dat we de afspraak kunnen verzetten voor de keuken te keizen, maak ik de deal om na die afpsraak maar meteen naar het ziekenhuis te gaan...

Ik probeer boven wat te liggen en lig met zaklamp, babyphone en gsm naast me, de weeen weg te puffen, zo zacht mogelijk om Milan niet wakker te maken. En Kevin, die wacht aan het houden was beneden bel ik steeds om mij te helpen trap op en af te gaan (ik mocht niet alleen...).

Vanaf 5 uur komen ze echt wel regelmatig om de 6 minuten, en terwijl KEvin de slaap al had opgegeven en maar de krant zo vreog aan eht lezen was, besloot ik om 6 uur dat we toch maar langzaam naar het ziekhuis moeten gaan...
Dus - ouders bellen, meter bellen om te zeggen dat we Milan brengen, tas sophie pakken, tas milan pakken en maar weeen wegpuffen.... Milan wakker maken en auto vol laden.

Oh wat ik het een zalig weertje denk ik nog! In de auto de creche bellen om te zeggen dat Milan niet komt omdat we naar het ziekenhuis aan het rijden zijn - en ik zwaai Milan en meter uit terwijk ik een zware wee wegpuf....

online....

Jaja ik ben terug online - een beetje geduld en ik zal alles bijwerken. Bijna twee weken voor de geboorte hadden virussen halt gehouden in onze computer, en nu hebben we die terug maar is hij heeeeeel erg traag - maar een neiuwe is besteld en op komst! Kennelijk zo snel dat het een vliegtuig is!

Fysiek moest ik er een beetje aan geloven de laatste paar dagen, maar alles is met medicijntjes op rust aan het komen en ik kan weer zitten en dus ook weer aan de computer wat werken. ;-)

Bijna al mijn fotos zijn nu georderd op de computer, nu de andere nog er bij doen van Opa en Oma en ik kan mooie reportages maken.
Watch this space de komende dagen!

Liefs van ons 4tjes

Zomers weekendje

Terwijl ik telkens denk, ja nu begint het, zit het babytje nog veel te lekker in de buik van mama... Zoals jullie kunnen zien is het een redelijke buik geworden! Dus ik moet geduld hebben.... het ene moment toch gemakkelijker dan het andere!

Ik sta nu ook veel "steviger" op mijn benen aangezien mijn voeten soms echt opzwellen tot olifanten poten... ben altijd heel blij geweest met ijn smalle voetjes en enkels, maar wat ik nu soms heb - lijken wel varkenspoten! hihi Ach gelukkig is het weer meestal nog dat je sokken en gemakkelijke schoenen kan dragen!

Kevin probeert mij er steeds van te overtuigen dat het wel weer normaal gaat worden - ik hou hem daaraan!

Zoals ik al heb verteld hebben we veel tijd in Overijse gezeten dit weekend, lekker in het zonnetje.

Wie houdt wie bezig... "Opa shotten" en natuurlijk visjes voeren.

Een van de leukste dingen dit weekend was dat ik met Tante Oola heb gesproken.

Toch bizar om dat te denken dat die in Indonesie zitten! Was echt heel leuk om mijn zusje nog even te horen voor de bevalling. Zo zijn ze er in iedere geval in onze gedachte heel erg bij! Wij weten dat ze meeleven en veel aan ons denken en dat doet deugd. Joost was op reis maar die spreek ik snel weer.

Trouwens, Oom Jan had nog een leuk idee voor jullie/ons - als we nu de webcam in de woonkamer zetten, dan kunnen jullie cyberzitten! Dus kunnen Kevin en ik lekker uitgaan en kunnen jullie op de kids passen.... en jullie bellen wel als er iets is! Met dat tijdsverschil is dat toch perfect???

Milan had het helemaal gevonden, en zat aan zijn eigen tafeltje en stoeltje met van alles nog te spelen. Het leukste voor hem was chipjes klein maken, in een bekertje doen en dan met een lepel eten... Was zo schattig om te zien!

39 weken...

Ik kan echt niet geloven dat het al 39 weken is. Wat ik wel kan geloven is dat het voor elk moment is... en dat hoop ik toch wel een beetje ook.

Gisteren een zalig dagje buiten gehad. Het weer was op zn zomers en ben met Milan in het bos gaan wandelen en daarna heerlijk in OVerijse in de tuin gezeten, terwijl Milan daar lekker buiten kon spelen. Hier lukt dat nu niet want niets is afgesloten, dus het was zalig. Zo kon hij Opa en Oma ook mooi bezig houden!

Woensdag tekenen wij voor ons nieuwe huis in Opwijk. Dit huis in Buggenhout is verkocht en per 1 september zijn wij hier weg. Tot dan nog even in de iets wat moeilijke situatie leven maar het wordt toch zomer dus wij trekken het ons niet meer zo aan.

Ons nieuwe huis is in een verkaveling, een nieuwe wijk (of een nieuw wijkje moet ik zeggen) in het centrum van Opwijk. De kindjes spelen op straat, er komt een speelpleintje en veel jonge gezinnen. Het zal dus wel gezellig worden als we horen wat ze al allemaal daar in de straat doen! (jenever standje rond kerstmis... straat BBQ's....)

Onze garage staat dus niet aan het huis maar achter de tuin. Zon de hele dag in de tuin - we hebben er zoveel zin in om daar te gaan wonen!

Voor Kevin is het denk ik 1 minuut op de fiets naar zijn werk... Aangezien hij om half 7 begint is het toch wel fijn voor hem. Dus met de kids doe ik de ochtend shift en hij de middag shift. Of zo denken wij dat nu te doen natuurlijk!

Het huis staat er al en is wind dicht - we zijn al tegels en de badkamer gaan uitkiezen en moeten nu "alleen" nog de keuken kiezen. Moeten maar even zien of dat voor de bevalling nog gaat lukken!