07-08-2008 D-Day min 1...

Dus we gaan even terug in tijd... 7 mei 2008 gaat mama met mij mee naar het ziekenhuis voor de controle - aan de monitor liggen... 4 dagen over tijd. Na het bezoek van de gynecoloog gingen we weer naar huis... maar ik voelde mij echt niet goed... de weeen die al weken af toe kwamen kwamen vaker... en voelde mij zo moe en misselijk.

Een broodje halen en nog even de blokker in... en ik maar puffen.... Nee mama het gaat wel... nee mama het gaat echt wel... Ja mam laten we maar naar huis gaan... Nog met de verkoopster zitten lachen "oh mevrouw u gaat toch niet hier bevallen?" Als nederlandse krijg ik dan sponsoring? Nee hoor, ben over tijd maar ze zal pas het weekend komen heeft de dr gezegd...

En als ik het echt niet meer trek dan mocht ik bellen en donderdag avond naar het ziekenhuis om het vrijdag te laten inleiden. Maar nee mijnheer de Dr.... ik hou het wel uit tot het komt - NOT!

's Middags gaatKevin nog even naar de winkel, want staan gaat een beetje moeilijk. Milan komt gezellig voor de week en terwijl Kevin met wat vrienden wat gaat drinken komt Catherine mij gezelschap houden... de zoveelste avond dat ze op mij komt babysitten! (nogmaals bedankt voor al die gezellige avonden thuis!) Mijn weeen komen sterket en vaker, maar ja, heb dat al zo vaak gehad en we zouden donderdag onze keuken uitkiezen en dat wou ik niet missen.

Even een "grappige" foto van mijn voeten - iemand mijn enkels gezien?

Ik bel Kevin om toch maar naar huis te komen - terwijl hij mij er van probeert te overtuigen dat we de afspraak kunnen verzetten voor de keuken te keizen, maak ik de deal om na die afpsraak maar meteen naar het ziekenhuis te gaan...

Ik probeer boven wat te liggen en lig met zaklamp, babyphone en gsm naast me, de weeen weg te puffen, zo zacht mogelijk om Milan niet wakker te maken. En Kevin, die wacht aan het houden was beneden bel ik steeds om mij te helpen trap op en af te gaan (ik mocht niet alleen...).

Vanaf 5 uur komen ze echt wel regelmatig om de 6 minuten, en terwijl KEvin de slaap al had opgegeven en maar de krant zo vreog aan eht lezen was, besloot ik om 6 uur dat we toch maar langzaam naar het ziekhuis moeten gaan...
Dus - ouders bellen, meter bellen om te zeggen dat we Milan brengen, tas sophie pakken, tas milan pakken en maar weeen wegpuffen.... Milan wakker maken en auto vol laden.

Oh wat ik het een zalig weertje denk ik nog! In de auto de creche bellen om te zeggen dat Milan niet komt omdat we naar het ziekenhuis aan het rijden zijn - en ik zwaai Milan en meter uit terwijk ik een zware wee wegpuf....