Zomers weekendje

Terwijl ik telkens denk, ja nu begint het, zit het babytje nog veel te lekker in de buik van mama... Zoals jullie kunnen zien is het een redelijke buik geworden! Dus ik moet geduld hebben.... het ene moment toch gemakkelijker dan het andere!

Ik sta nu ook veel "steviger" op mijn benen aangezien mijn voeten soms echt opzwellen tot olifanten poten... ben altijd heel blij geweest met ijn smalle voetjes en enkels, maar wat ik nu soms heb - lijken wel varkenspoten! hihi Ach gelukkig is het weer meestal nog dat je sokken en gemakkelijke schoenen kan dragen!

Kevin probeert mij er steeds van te overtuigen dat het wel weer normaal gaat worden - ik hou hem daaraan!

Zoals ik al heb verteld hebben we veel tijd in Overijse gezeten dit weekend, lekker in het zonnetje.

Wie houdt wie bezig... "Opa shotten" en natuurlijk visjes voeren.

Een van de leukste dingen dit weekend was dat ik met Tante Oola heb gesproken.

Toch bizar om dat te denken dat die in Indonesie zitten! Was echt heel leuk om mijn zusje nog even te horen voor de bevalling. Zo zijn ze er in iedere geval in onze gedachte heel erg bij! Wij weten dat ze meeleven en veel aan ons denken en dat doet deugd. Joost was op reis maar die spreek ik snel weer.

Trouwens, Oom Jan had nog een leuk idee voor jullie/ons - als we nu de webcam in de woonkamer zetten, dan kunnen jullie cyberzitten! Dus kunnen Kevin en ik lekker uitgaan en kunnen jullie op de kids passen.... en jullie bellen wel als er iets is! Met dat tijdsverschil is dat toch perfect???

Milan had het helemaal gevonden, en zat aan zijn eigen tafeltje en stoeltje met van alles nog te spelen. Het leukste voor hem was chipjes klein maken, in een bekertje doen en dan met een lepel eten... Was zo schattig om te zien!

39 weken...

Ik kan echt niet geloven dat het al 39 weken is. Wat ik wel kan geloven is dat het voor elk moment is... en dat hoop ik toch wel een beetje ook.

Gisteren een zalig dagje buiten gehad. Het weer was op zn zomers en ben met Milan in het bos gaan wandelen en daarna heerlijk in OVerijse in de tuin gezeten, terwijl Milan daar lekker buiten kon spelen. Hier lukt dat nu niet want niets is afgesloten, dus het was zalig. Zo kon hij Opa en Oma ook mooi bezig houden!

Woensdag tekenen wij voor ons nieuwe huis in Opwijk. Dit huis in Buggenhout is verkocht en per 1 september zijn wij hier weg. Tot dan nog even in de iets wat moeilijke situatie leven maar het wordt toch zomer dus wij trekken het ons niet meer zo aan.

Ons nieuwe huis is in een verkaveling, een nieuwe wijk (of een nieuw wijkje moet ik zeggen) in het centrum van Opwijk. De kindjes spelen op straat, er komt een speelpleintje en veel jonge gezinnen. Het zal dus wel gezellig worden als we horen wat ze al allemaal daar in de straat doen! (jenever standje rond kerstmis... straat BBQ's....)

Onze garage staat dus niet aan het huis maar achter de tuin. Zon de hele dag in de tuin - we hebben er zoveel zin in om daar te gaan wonen!

Voor Kevin is het denk ik 1 minuut op de fiets naar zijn werk... Aangezien hij om half 7 begint is het toch wel fijn voor hem. Dus met de kids doe ik de ochtend shift en hij de middag shift. Of zo denken wij dat nu te doen natuurlijk!

Het huis staat er al en is wind dicht - we zijn al tegels en de badkamer gaan uitkiezen en moeten nu "alleen" nog de keuken kiezen. Moeten maar even zien of dat voor de bevalling nog gaat lukken!

Even 3 weekjes terug... fotoshoot!

Op 35 weken heb ik Kevin kunnen overhalen om een echte fotoshoot te doen. Echt super, alleen de styliste en make-up artist zou de kers op de taart geweest zijn, maar ik was die ochtend naar de kapper geweest en had een tas met kleren mee op te kunnen kiezen samen met Ria de fotograaf. En zo naturel is eigenlijk wel heel erg mooi geworden!

Keuze was eigenlijk snel gemaakt. Heb echt wel een hele mooie zwangere buik, en die 15 kilotjes zijn echt alleen daar gericht - zalig! (Ook al voelen mijn voeten en enkels nu toch als olifanten poten hoor - en zien er ook zo uit... gelukkig dat het nog geen korte broek weer is hihi) Is toch wel leuk als een fotograaf zegt dat ze bij de meeste zwangere vrouwen moet vragen om ook de buik te fotograferen met kleren erover aan... **trots trots**

Was wel super om te doen! Milan eerst heel schuchter, en de vele kusjes die hij normaal aan de buik geeft was nog erg grappig om die op de plaat te krijgen. Hij was zo snel weer weg, maar uiteindelijk met de fantastiche timing van Ria is het gelukt.

Gelukkig voelde ik me ook goed die dag, want als ik nu soms in de spiegel kijk moet ik er niet aan denken om me te laten fotograferen!

Hier de kiekjes!

Van nachtbraker tot dagwaker

Zoals ik gisteren zei soms tot 3 uur 's nachts wakker te liggen, had ik nu het omgekeerde - zalig om half 12 in slaap gevallen en om 4 uur klaar en klaar wakker. Wel heel erg moe - kan het moeilijk uitleggen. Draaien gaat een beetje moeilijk (wat heet een beetje....), dus na een uur voor me uit te staren in het donker maar opgestaan, en om de krampjes in mijn buik iets te verminderen, maar lekker in bad gegaan. Radio aan en maar niet denken aan hoe laat het eigenlijk wel niet is. Baby die toch al goed wakker was had nu helemaal een feestje - soms echt spijtig dat andere dat niet kunnen zien, dat die buik zo kan bewegen, Alien is er niets bij!

Kevin wist niet wat hij zag net - een compleet schone (vlaamse én hollandse schoon ;-) en heel erg wakkere Sophie.... hij heeft ook wel anders gezien 's ochtends!

Misschien is het juist wel goed, normale mensen slapen 's nachts en als de baby eenmaal geboren is is die dan vaak wakker - misschien is mijn ritme nu zo weg dat de kleine nu 's nachts meteen slaapt????

Of heb ik weer veel te veel tijd om na te denken.....

Babyinboedel en zwangerschapsverloffen....

Zwangerschapsverloffen - zalig woord vind ik dat! En dat doe ik nu. Slapen 's nachts lukt niet echt (of zeg maar meestal helemaal niet) en liggen wij (want baby is duidelijk aanwezig dan) zoals gisterenavond tot 3 uur wakker.... Met digitale tv veel dingen opnemen en die 's nachts maar zien. Dan overdag maar een beetje slapen als het nodig is, en ondertussen veel administratie....

Wat er allemaal bij komt kijken! Onze geboortelijst ligt al heel lang bij Paradisio in Aalst, een zalige winkel die Oma ook al heeft gevonden. Opa er toch maar niet mee naartoe nemen want die zou de winkel leegkopen denk ik! En Oma en ik hebben het daar al zo "moeilijk"

Maar ja waar was ik, van Opa en Oma en van Oma Tineke al een en ander gekregen van de lijst, en een en ander staat al klaar. Onze super kinderwagen en maxi cosi (die kleine heeft nu al nood aan een cabrio....) en een heel reisbed-matras-donsdeken-dekbek-hoes ensemble.

Omdat we van Milan natuurlijk al een en ander hebben, is dit een mooie aanvulling op ons huishouden, en is dit dus het begin van de babyinboedel!

Onze trots is uiteindelijk de mooie wieg waar ik het al eerder over had, waar Oom Joost en ikke zelf in gelegen hebben. Een beetje gepimpt door Oma (Pimp my wieg) en die staat nu al heel trots te staan in de huiskamer. Als we aan Milan vragen waar het bedje van de baby is, of waar de baby gaat slapen rent hij al naar de wieg en kijkt er al even in... nee nee die is er nog niet! Wel zijn wij overtuigd dat het een trotse grote broer gaat zijn!

Oma heel erg bedankt voor de vele uurtjes die erin gekropen zijn en het fantastische resultaat!

Nadat ik zondag dacht dat het misschien toch aan het beginnen was, want alles wat je voelt ga je er aan denken, heb ik toch maar mijn tas voor het ziekenhuis gepakt.... Met kleren voor mij en al wat kleertjes voor de baby staan wij gereed te vertrekken... Behalve dat onze stoep al anderhalve week open ligt en wij dus een auto op de oprit hebben staan waardoor ik een beetje binnengesloten zit. Ach, dat zal allemaal wel goed komen. Zo lang mijn water maar niet in de supermarkt breekt....

37 weken.... en 3 dagen!

Jaja, ongelofelijk maar waar, wij zijn ondertussen 37 weken zwanger. Het babytje (Peetoom Joost wil het geslacht nog niet weten dus we houden het voor hem nog een verassing...) is ondertussen 3319 gram... ligt al helemaal goed en is beginnen in te dalen - zal niet meer stuit gaan liggen! Dat is al een zorg minder.

Hier het bewijs - andere echo's zie je nu niet veel meer op. Hier snap ik (heel persoonlijk) ook niet veel van, maar het gewicht staat rechts onder de stippellijn.

Oma was meegegaan omdat Kevin moest werken, en ik vond het fantastisch om dit met haar te delen. Het is in groei toe, twee weken "voor op schema", maar dat wil niet zeggen dat het twee weken vroeger geboren gaat worden. Ze verwachten nog altijd 3700 bij de geboorte, maar dat is natuurlijk altijd wel gissen.... denk dat mijn eerste woord in het ziekenhuis "epidurale" gaat zijn!

Het grappige was wat de dokter zei over het hoofdje... "ah wat zie ik hier, normaal is het hoofdje zoals een rugbybal, maar dit hoofdje is zo rond als een voetbal" en waarom verbaast mij dit niet???? Ik denk dat Kevin weer droomt dat het eerste woordje BAL gaat worden, toch droom ik al stiekem om mama genoemd te worden.

De eerste keer dat het zwart op wit stond was bij het kiezen van het geboortekaartje en het suiker... op de bestelbon stond naast mijn gsm nummer "mama" - een onverwacht emotioneel moment dat ik toch niet zo snel vergeet! Dat Kevin Papa is is normaal, en zie er ontzettend naar uit dat ik nu ook mama zal zijn! (En ja Kevin ik weet dat het nog een tijdje gaat duren voordat "het" zal praten....)

Ondertussen voel ik me toch wel een beetje een hangbuikvarkentje...., die loopt als een eend en soms als een pinguin (of pingping zoals Milan zegt). Het is nog altijd alleen mijn buik maar schrik toch af en toe als ik in de spiegel kijk hoor!

Net gemeten en ook al is het een heel deel gezakt

de omtrek is zo'n 106 cm - ben tonnetje rond! hihi

Milan is net weer zijn weekje bij ons geweest. Wat is het toch een schat. Een donderstraal die nu begint te beseffen dat hij een mening heeft (nee.... nee... nee.... en dan toch doen....) en het nieuwste is neus optrekken en "niet lekker".

Verder gaat zijn woordenschat met de dag omhoog.

"Bowie (van Pishie nu af en toe Bowie) tikketik voorlezen... " zalig!

(tikketik is dikkie dik... hihi) Wel super leuk dat hij nu echt aan het luisteren is als je voorleest en vreemde namen van poezen zoals Poes Muis en Piewie beter snapt dan zijn papa ("wat is dat nu voor een stomme naam......") tja ik heb het niet geschreven. Maar Milan geniet duidelijk van zijn boekjes. En wij genieten zalig mee!

Eindelijk weer eens online....

Ja, EINDELIJK weer eens online. Het is een vreemde maand geweest, de ene verjaardag na de andere, dan mijn computer die door spyware aangevallen was (erg fijn...) en dan ikke die toch een beetje ziekjes is geweest... maar ben nu terug en zal vandaag proberen alles eens op een rijtje te zetten!