08-05-08 Welkom Kyra!

Wat zijn die andere autobestuurders dan dom en langzaam en associaal.... maar om kwart voor 8 zijn we op het verloskwartier. Je krijgt wel bekijks zo in de lift van het ziekenhuis - dikke buik, aan het puffen en Kevin die mij letterlijk en figuurlijk steunt!

Allereerst weer aan de monitor om te zien of ik mocht blijven maar na 5 minuutjes gaf de lieve vroedvrouw al een knipoog en zei dat ik vandaag zou bevallen - zo spannend!

Op weg naar de kamer kom ik mijn dr tegen - die snapt er natuurlijk niets van! Maar hij is blij mij te zien - had toch gezegd dat het niet mang meer zou duren!

Wij worden geinstalleerd in onze kamer 223. Ik heb mijn boekjes en de afstandsbediening (heerlijk die eens voor mezelf te hebben...) en puf, en puf en puf maar.

Om 11 uur val ik steeds bijna van mijn stokje en vraag ik om een epidurale - en ben meteen high! Zie op de monitor dat ik weeen heb maar voel ze enit - echt wel grappig eigenlijk. De klok tikt door en af en toe komen ze zien hoe ik me voel en of ik opening heb maar dat duurt toch wel een beetje hoor... en het is warm in de kamer en ik lig daar zo stil beetje tv te kijken en .... zzzzz

Ja, we zijn alle twee in slaap gevallen - ze vonden ons maar een grappig stel! NOrmaal de vrouw badend in het zweet en vloekend en tierend en wij of slapend of ik met een grote smile... ik was precies in een film!

Om 4 uur heb ik 9 cm opening - en ik krijg Kevin bijna niet wakker.... maar als het mij lukt belt hij de ouders om te zeggen dat het niet lang meer zal duren.

Hier de laatste foto's van mij met dikke buik!

Om half 5 mag ik beginnen maar die epidurale heeft zo goed gewerkt dat ik heel erg weinig voel - Ja mevrouw bij uw volgende wee mag u persen - ja ok kunt u mij vertellen wanneer de wee er aan komt?

De epidurale begint uit te werken en ik steeds meer te voelen en hoor alle stemmen om mij heen, maar gelukkig die van Kevin hoor ik het beste... ik mag het hoofdje voelen om om 17:20 is ze daar eindelijk... onze Kyra !!!

Kyra Hermans, geboren 08-05-08, 17:20, 51 cm en 3480 gr

Oh wat is ze mooi! en groot! en klein tegerlijkertijd! En het is waar wat ze zeggen dat je daar van de eerste seconden al zo veel van houdt! Wat een super moment zeg.

Vanaf dat moment zit ik op een roze wolk en heb ik een glimlach op mijn geziecht. Familie word door de trotse vader gebeld en terwijl ik maar niet weg van haar kan kijken doet Kevin wat administratie en worden we langzaam naar onze kamer gebracht.

Gelukkig kwamen beide kanten van de familie heel snel om haar te bewonderen, en Milan was meteen grote broer!

Na dat de familie weg is gegaan, blijft Kevin nog eventjes bij ons. Die nacht heb ik niet veel geslapen, en alleen maar zitten te genieten van dit kleine wondertje!

07-08-2008 D-Day min 1...

Dus we gaan even terug in tijd... 7 mei 2008 gaat mama met mij mee naar het ziekenhuis voor de controle - aan de monitor liggen... 4 dagen over tijd. Na het bezoek van de gynecoloog gingen we weer naar huis... maar ik voelde mij echt niet goed... de weeen die al weken af toe kwamen kwamen vaker... en voelde mij zo moe en misselijk.

Een broodje halen en nog even de blokker in... en ik maar puffen.... Nee mama het gaat wel... nee mama het gaat echt wel... Ja mam laten we maar naar huis gaan... Nog met de verkoopster zitten lachen "oh mevrouw u gaat toch niet hier bevallen?" Als nederlandse krijg ik dan sponsoring? Nee hoor, ben over tijd maar ze zal pas het weekend komen heeft de dr gezegd...

En als ik het echt niet meer trek dan mocht ik bellen en donderdag avond naar het ziekenhuis om het vrijdag te laten inleiden. Maar nee mijnheer de Dr.... ik hou het wel uit tot het komt - NOT!

's Middags gaatKevin nog even naar de winkel, want staan gaat een beetje moeilijk. Milan komt gezellig voor de week en terwijl Kevin met wat vrienden wat gaat drinken komt Catherine mij gezelschap houden... de zoveelste avond dat ze op mij komt babysitten! (nogmaals bedankt voor al die gezellige avonden thuis!) Mijn weeen komen sterket en vaker, maar ja, heb dat al zo vaak gehad en we zouden donderdag onze keuken uitkiezen en dat wou ik niet missen.

Even een "grappige" foto van mijn voeten - iemand mijn enkels gezien?

Ik bel Kevin om toch maar naar huis te komen - terwijl hij mij er van probeert te overtuigen dat we de afspraak kunnen verzetten voor de keuken te keizen, maak ik de deal om na die afpsraak maar meteen naar het ziekenhuis te gaan...

Ik probeer boven wat te liggen en lig met zaklamp, babyphone en gsm naast me, de weeen weg te puffen, zo zacht mogelijk om Milan niet wakker te maken. En Kevin, die wacht aan het houden was beneden bel ik steeds om mij te helpen trap op en af te gaan (ik mocht niet alleen...).

Vanaf 5 uur komen ze echt wel regelmatig om de 6 minuten, en terwijl KEvin de slaap al had opgegeven en maar de krant zo vreog aan eht lezen was, besloot ik om 6 uur dat we toch maar langzaam naar het ziekhuis moeten gaan...
Dus - ouders bellen, meter bellen om te zeggen dat we Milan brengen, tas sophie pakken, tas milan pakken en maar weeen wegpuffen.... Milan wakker maken en auto vol laden.

Oh wat ik het een zalig weertje denk ik nog! In de auto de creche bellen om te zeggen dat Milan niet komt omdat we naar het ziekenhuis aan het rijden zijn - en ik zwaai Milan en meter uit terwijk ik een zware wee wegpuf....